Japanning – azjatycka forma decoupage w sztuce dekoracyjnej zyskała popularność w XVIII-wiecznej Europie. Służyła głównie do wykańczania i ozdabiania drewna, skóry, cyny i papier-mâché. Dla jej twórców inspiracją były słynne wyroby japońskie. W nowoczesnym przemyśle termin ten odnosi się do dekoracji i ochrony powierzchni wyrobów metalowych z wykończeniami utwardzonymi poprzez ogrzewanie w piecu.
Japanning – trochę historii o azjatyckiej formie decoupage
“Czarna Japonia” - tak się nazywa substancja, która była jedną z najczęściej używanych, tradycyjnych materiałów japońskich. Jest ona mieszaniną stopionego asfaltu, naturalnych lakierów żywicznych, suszących olejów i terpentyny o wyraźnym brązowym odcieniu.
“Czarna Japonia” została w dużej mierze zastąpiona nowoczesnymi emaliami do pieczenia. Są to wytrzymałe, trwałe powłoki złożone z pigmentów mielonych w lakierach z żywicy syntetycznej. Japanning to rodzaj wykończenia produktu, które powstało jako europejska imitacja azjatyckich lakierów. Po raz pierwszy tą technikę azjatyckiego decoupage wykorzystano na meblach, a później używano jej na małych przedmiotach z metalu.
Japaning – co to takiego?
Japanning - to lakier i technika ozdobiania przedmiotów w jednym. Jednak jako lakier różni się od prawdziwego lakieru wschodnioazjatyckiego, który jest wytwarzany przez powlekanie przedmiotów preparatem opartym na wysuszonym soku z drzewa Vernicifluum Toxicodendron, który nie był dostępny w Europie.
Japanning przypomina bardzo czarną i ciężką po nałożeniu substancję podobną do farby emaliowej. Czerń jest powszechna, a japanning często uważa się za synonim Czarnej Japonii.
W europejskiej technice decoupage stosuje się lakiery na bazie żywicy, które są nakładane warstwowo i podgrzewane. Następnie warstwy lakieru są polerwowane, aby uzyskać gładkie, błyszczące wykończenie. Lakier może występować również w czerwieni, zieleni i błękicie.
Japanining – popularność techniki decoupage w Europie
Wraz ze wzrostem zapotrzebowania oraz zainteresowaniem wszystkim, co japońskie, rozprzestrzeniła się również technika zdobienia azjatyckich wyrobów.
Sztuka japanningu rozwinęła się w siedemnastowiecznej: Wielkiej Brytanii, Francji, Włoszech i Niderlandach. Technika ta została opisana w podręcznikach, takich jak Stalker i Parker Treatise of Japanning and Varnishing, opublikowanych w Oksfordzie w 1688 roku.
W Anglii decoupage, czyli sztuka nakładania wycinanek papierowych na inne przedmioty, stała się bardzo popularna, zwłaszcza inspirowana przez botanicznie dzieła Mary Delany.
Jak wykorzystywać technikę japaningu?
Technika jappaningu została również opracowana w celu ochrony przedmiotów metalowych przed rdzą. Za jej pomocą możesz ochronić takie przedmioty jak: maszyny do szycia, zabawki metalowe, sprzęt budowlany, mierniki temperatury wykonane przed połową lat trzydziestych. Później japanning był używany jako folia izolacyjna na laminatach transformatorowych.
Japaning został również użyty jako podłoże dla procesu fotograficznego typu cynowego. Istotną kwestią japanningu jest jest jego odmiana i inna forma aplikacji materiału na przedmiot. Połączenie japanningu z decoupage byłoby ciekawą formą artystyczną i zdecydowanie innowacyjną w prezentacji dzieł wychodzących z naszych rąk.